ربکا چاپمن
اگر یک هفته در سیاست زمان طولانی است، یک دهه در کلیسای انگلستان می تواند یک عمر به نظر برسد. این ممکن است یک دوره تصدی معمول برای اسقف اعظم مدرن کانتربری باشد، اما اسقف اعظم جاستین وقتی می گوید “مردم خوشحال هستند” هیچ نشانه ای از توقف نشان نمی دهد. این اسقف نشینی تغییرات بی‌سابقه‌ای را هم در فرهنگ و هم در کلیسا تجربه کرده است. ده سال پیش، دلیورو برای اولین بار در لندن فرود آمد و هیچ اسقف اعظم کانتربری در رسانه های اجتماعی حضور نداشت. جاستین هنوز در تلاش است تا به کاخ لمبث برسد، اما اکنون 186 هزار دنبال کننده در توییتر دارد. واقعاً در دوران تصدی وی چقدر تغییر کرده است؟
جاستین زمانی که تنها یک سال اسقف شده بود، اسقف اعظم اعلام شد، همانطور که از NT Wright در دورهام پیروی می کرد، راه یک الهیدان درخشان و محبوب را دنبال کرد. آخرین سینود عمومی اسقف اعظم روآن، در سال 2012، اندکی پس از اعلام این خبر به طرز وحشتناکی پایان یافت: تلاش برای قانونگذاری برای زنان در اسقف نشینی توسط غیر روحانیان مجمع عمومی متوقف شد. هجده ماه بعد، با هدایت جاستین برای برداشتن قطعات کارهای قبلی، وعده “شکوفایی متقابل” و چهارچوب پنج اصل راهنما، آنها از طریق سینود عبور کردند. او با تجربه تجاری قابل توجهی می دانست که چگونه سریع تصمیم بگیرد. وی خود خاطرنشان کرد: بازارها به شما اجازه نمی دهد که غلت بزنید و تزلزل کنید.
در همین حال، در انجمن گسترده تر آنگلیکن، کنفرانس روآن در سال 2008 در لمبث توسط چهار نخستی آفریقایی تحریم شد و 13 پستانداران در نشست نخستی ها در سال 2011 غایب بودند. تلاش‌های روآن برای متحد کردن جامعه حول میثاق پس از اینکه حتی کلیسای انگلستان از پذیرش او امتناع کرد، شکست خورد – دوباره در خانه لائیت‌ها شکست خورد. جاستین و همسرش کارولینا در 20 ماه اول ریاست جمهوری خود، از هر یک از 39 استان بازدید کردند که این یک کار دشوار بود. داستان خانواده آشکار شد. خانواده انگلیسی قرن بیست و یکم باید جایی برای اختلاف نظر عمیق و حتی انتقاد متقابل داشته باشند. این تعهد به اشتراک ادامه دارد و به قول خودش «30 تا 40 درصد از هر سال را با کمونیون سپری می کرد».
به سرعت به مارس 2022 پس از 9 سال زیر نظر جاستین و نشست نخست وزیران دوباره توسط نیجریه، رواندا و اوگاندا تحریم شد. علیرغم تقسیمات موجود در کمونیون، آنها پیشنهادهایی را برای مشارکت بیشتر جامعه انگلیکن در انتخاب اسقف اعظم آینده کانتربری (که متعاقباً توسط شورای عمومی رأی گیری شد) مورد بحث قرار دادند. کنفرانس لمبث به تعویق افتاد در ژوئیه همان سال دنبال شد، زمانی که همان نخستی‌ها دور ماندند. با این حال، زمانی را برای ارتباط مثبت اسقفی، از جمله بحث در مورد تماس های لمبث، اما نه رای گیری رسمی، یعنی مرحله 3 بعدی که برگزار می شود، فراهم کرد.
ماه گذشته، مجمع عمومی کلیات پیشنهادات دعای عشق و ایمان را پس از یک روند شش ساله زندگی در عشق و ایمان تصویب کرد. اختلاف نظرها در طول مناظره مشهود بود، اما با توجه به کار بیشتر در مورد دعا و راهنمایی که هنوز قبل از ژوئیه 2023 انجام می شود، همه طرف های بحث باید صبور باشند.
بسیاری از اعضای انجمن مایل به تأخیر بیشتر نبودند، و شورای مشورتی انگلیکن ماه گذشته تحقیق الهیاتی را در مورد ساختار و تصمیم گیری آن تصویب کرد که می تواند بر اساسنامه آن تأثیر بگذارد. انجمن جهانی کلیساهای انگلیکن جنوبی اعلام کرده است که دیگر نمی تواند اسقف اعظم کنونی کانتربری را به عنوان رهبر “اولین در میان برابر” به رسمیت بشناسد و کلیسای انگلیس از وضعیت خود به عنوان کلیسای مادر چشم پوشی کرده است. در پاسخ، کاخ لمبث گفت که “هیچ تغییری در ساختارهای رسمی انجمن انگلیکن نمی‌تواند ایجاد شود، مگر اینکه توسط ابزارهای ارتباطی موافقت شود”. سرعت ارتباطات جهانی اکنون بدون شک هرگونه شکاف در ارتباط ما را تسریع و برجسته می کند.
جاستین به‌عنوان خزانه‌دار سابق یک گروه شرکت نفت، از اعداد و ارقام و کاهش عضویت کلیسای انگلیس در دهه‌های قبل از اسقف اعظم شدن آگاه است. اکنون وضعیت مالی بسیاری از اسقف‌ها به وضوح رو به وخامت است و این همه‌گیری سرعت گرفته است. یک چشم انداز و استراتژی ملی با بودجه توسعه استراتژیک به طور خاص برای هدایت مجدد منابع به ایده های تازه وجود دارد. برخی آن را تهدیدی برای سیستم محله می‌دانستند، با کشیش و مجادله‌گر، گیلز فریزر، اخیراً گفت که “از ده سال مدیریت بیمار شده است” و توضیح داد که چگونه روحیه او سقوط کرده است.
برخی از اسقف‌ها ممکن است به همان اندازه احساس تضعیف کنند – سند افشا شده اسقف‌ها و وزارت آنها در سال گذشته به اهمیت ایجاد فرهنگی اشاره کرد که در آن «همه اسقف‌ها در بیان نظرات خود در جلسات آزاد باشند … به جای تعویق به کسانی که در «سلسله مراتب» برتر تلقی می‌شوند. . وقتی اسقف‌ها احساس بی‌صدایی یا شاید ناتوانی می‌کنند، سخت است که ببینیم اسقف اعظم بعدی از کجا می‌آید. او در کتاب آشتی جاستین می گوید که «استفاده از قدرت تقریباً همیشه منجر به سوء استفاده از قدرت می شود» و معتقد است که «نفوذ دارد اما نه قدرت». چه کسی اکنون در کلیسای ما قدرت دارد و متعلق به چه کسی خواهد بود؟ در آن مقاله اسقف های افشا شده اشاره می شود که روند انتخاب و تشکیل اسقف ها “قوی و شفاف نبوده و در نتیجه برای مانورهای “سیاسی” باز نبوده است، و می افزاید که “ممکن است در صورت داشتن چنین نامزدهایی، نامزدهایی به بهترین وجه برای مدیریت ملی رویایی تولید نشوند. بر اساس نیازهای محلی انتخاب شده است. جایگاه اسقف های ما در دهه گذشته به طرز چشمگیری تغییر کرده است، همانطور که معمولاً انجام می دهند. نسل بعدی اسقف ها چگونه خواهند بود که ما را رهبری کنند؟
آیا با طرح‌هایی برای ایجاد یک نهاد متمرکز که قدرت را بیشتر متمرکز کند، آیا اسقف‌ها حق دارند مانند گذشته حکومت کنند؟ خدمات ملی کلیسای انگلستان (CENS) برای حمایت از چشم انداز استراتژیک کلیسای ملی، حمایت از توسعه سیاست ملی و مشارکت از طریق یک ساختار هیئت مدیره واحد در نظر گرفته شده است. وقتی کنترل را متمرکز می کنید، قدرت را متمرکز می کنید. این در کلیسای انگلستان که دارای کلیسای شناسی غیرمتمرکز و غیرمتمرکز است جالب خواهد بود. چک و توازن چگونه ایجاد می شود، بررسی دقیق کجا دیده می شود؟ کمتر کسی شک خواهد کرد که برای اطمینان از کارایی و شفافیت بیشتر به گزنه نیاز است، اما آیا این اصلاحات داخلی کار درستی را انجام می دهد؟
در حالی که هفته ها را برای تاج گذاری می شماریم، محاکمه مکین در مورد اتهامات سوء استفاده از جان اسمیت فقید 147 هفته به تعویق افتاده است. در طول دهه گذشته گزارش‌های بدی از مشکلات حفاظتی در موارد متعدد سوء استفاده وجود داشته است، با بررسی حفاظت در کاخ لمبث که “روشن کردن نقش اسقف اعظم به عنوان یک رهبر اخلاقی” را توصیه می کند. امنیت در کلیسا به طرز چشمگیری بهبود یافته است، اما هنوز درس هایی برای آموختن وجود دارد و مشکلات پیرامون شورای امنیت مستقل همچنان ادامه دارد.
خطاب به مطبوعات و عموم مردم، در حالی که روآن اغلب اشتباه گرفته می شد، کارهای عمومی جاستین صریح بود، از امور مالی گرفته تا پناهندگان، عدالت نژادی و پشیمانی از تجارت برده در اقیانوس اطلس. او شخصاً آسیب پذیر بود و صراحتاً در مورد افشای منشأ واقعی و مسائل مربوط به سلامت روان خود صحبت می کرد. او «مرکز شاهد فرهنگی» را ایجاد کرد تا ایمان مسیحی را برای عموم بهتر درک کند. قابل توجه است که لازم است. بشارت، دعا و تجدید حیات دینی و آشتی از اولویت های اصلی او بود. پادشاهی تو بیا موفقیت بزرگی بوده است، تیم آشتی در کاخ لمبث اکنون قابل توجه است و چشم انداز و استراتژی کلیسا به وضوح در قلب دعوت آن قرار دارد تا «مژده عیسی مسیح را مجدداً در هر نسل به مردم اعلام کنیم». مردم انگلستان». با وجود این، اعداد هنوز تغییر قابل توجهی نکرده است.
در مورد سه سال آینده قبل از اینکه جاستین 70 ساله شود چطور؟ بخشی از آن بدون شک صرف بحث داغ ازدواج همجنس گرایان خواهد شد. در سال 2021، او گفت که بزرگترین چالش او به عنوان یک رهبر بسیج کردن انجمن “به گونه ای که نیرویی موثر برای ایجاد صلح و بهبود جامعه و در عین حال لذت بردن از رابطه آن با خدا باشد.” او رهبری یک کلیسای در حال مبارزه انگلستان را بر عهده دارد و در گذشته گفته است که “سیاست آسان تر است، اجرا مشکل است”. اگر در حال حاضر اجرای آن دشوارتر از همیشه است زیرا جهان و کلیسای ما به طور بی‌اندازه در طول زمان تغییر می‌کنند – آیا نقش اسقف اعظم کانتربری نیز باید همین کار را انجام دهد؟ آیا زمان آن رسیده است که بازبینی دیگری از تاج و تخت کانتربری، مانند آنچه لرد هرد در سال 2001 رهبری کرد، سفارش دهیم؟