در اتاقی با نور کم در باندونگ، جاوا غربی، پدر دو فرزند دیوانه وار به صفحه گوشی هوشمند خود ضربه می زند. نام او سوریا است و به قمار موبایلی توجه دارد. او زمانی مردی سخت کوش بود که ماهیانه تا چهار میلیون روپیه (250 دلار) درآمد داشت، اما قمار زندگی او را تسخیر کرد. این مرد 36 ساله که از ذکر نام واقعی خود امتناع کرد، گفت: “وقتی به شدت ضرر کردم، مصمم بودم آنچه را که از دست داده ام، بدون توجه به هر اتفاقی، پس بگیرم – حتی اگر مجبور باشم پول قرض کنم.” سوریا اکنون تنها بخشی از درآمد خود را به خانه می فرستد، زیرا بیشتر آنها را در یک کازینو مجازی از دست داده است.
سوریا تنها نیست. اگرچه قمار در اندونزی، کشوری با بیش از 270 میلیون نفر غیرقانونی است، اما همچنان یک مشکل گسترده است. سال گذشته، حدود 3.7 میلیون اندونزیایی درگیر قمار غیرقانونی بودند و بیش از 20 میلیارد دلار شرط بندی کردند. این آمار نگران کننده، رئیس جمهور جوکو ویدودو را بر آن داشت تا با تشکیل یک کارگروه برای مبارزه با تجارت غیرقانونی اقدام کند. با این حال، همانطور که داستان سوریا نشان می دهد، فریب پول آسان همچنان مردم را به سمت خود می کشاند و زندگی، خانواده ها و بافت اجتماعی کشور را تهدید می کند.
در سال‌های اخیر، رشد اینترنت و فناوری موبایل انقلابی در شیوه قماربازی افراد ایجاد کرده است. دوران قمار دودآلود و بازی های ورق پس کوچه گذشته است. اکنون قمار فقط یک کلیک فاصله دارد. سایت‌های قمار موبایل و شرط‌بندی آنلاین، که اغلب در کشورهایی مانند کامبوج و فیلیپین مستقر هستند، به اندونزیایی‌ها اجازه می‌دهند تا از خانه‌هایشان راحت شرط‌بندی کنند. اگرچه دولت به ارائه‌دهندگان مخابراتی دستور می‌دهد این سایت‌ها را مسدود کنند، بازیکنان مصمم در حال یافتن راه‌هایی برای دور زدن محدودیت‌ها با استفاده از VPN برای دور زدن فایروال‌ها و دسترسی به پلتفرم‌های خارجی هستند.
برای افرادی مانند اینا ساپوترا، یک فروشنده سبزیجات 36 ساله از سوماترای جنوبی، قمار آنلاین به عنوان یک سرگرمی معمولی شروع شد اما به سرعت به اعتیاد تبدیل شد. اینو پنج سال پیش خرید بلیط بخت آزمایی را آغاز کرد و از آن زمان به قمار موبایلی روی آورد و حداقل 100000 روپیه (6.45 دلار) در روز خرج کرد. اگرچه او یک بار هشت میلیون روپیه برنده شد، بردها کم است و ضررها در حال انباشته شدن است. وی گفت: با تمام وجودم می خواهم به خاطر فرزندانم استعفا بدهم. من می دانم که این کار اشتباه و از نظر دین من حرام است».
هزینه های اجتماعی اعتیاد به قمار در اندونزی سرسام آور است. مجموعه‌ای از حوادث خشونت‌آمیز، خودکشی، و از هم پاشیدگی خانواده‌ها مرتبط با قمار توجه ملت را به خود جلب کرده است. در یک مورد وحشتناک، یک پلیس زن از شرق جاوه پس از کشف اعتیاد شوهرش به قمار، او را به آتش کشید. در موردی دیگر، مردی 48 ساله در مرکز سولاوسی مادرش را دزدی کرد و او را کشت تا هزینه عادتش را تامین کند. این تراژدی ها تأثیر مخربی را که قمار می تواند نه تنها بر افراد، بلکه بر خانواده ها و جوامع آنها داشته باشد، نشان می دهد.
دادگاه های اسلامی جزیره جاوه از افزایش طلاق ها خبر می دهند و بسیاری از زنان قمار شوهرانشان را دلیل این جدایی می دانند. اعتیاد فقط روابط را از بین نمی برد. همچنین آینده خانواده ها و کودکان را در معرض خطر قرار می دهد. رئیس‌جمهور ویدودو، معروف به جوکووی، با تشکیل یک کارگروه ضد قمار بر این نکته تأکید کرد. او گفت: “قمار آینده ما را به خطر می اندازد … همچنین آینده خانواده و فرزندان ما.”
با وجود آمارهای غم انگیز، برای کسانی که می خواهند از چنگال اعتیاد به قمار فرار کنند، امیدی وجود دارد. در باگارا، در جنوب جاکارتا، پایتخت، بیمارستان روانپزشکی مرزوقی مهدی از ابتدای سال اقدام به ارائه درمان اعتیاد به قمار کرده است. این کلینیک تاکنون 19 بیمار را تحت درمان قرار داده است و به ارائه مشاوره و درمان برای اضطراب، پارانویا، اختلالات خواب و حتی افکار خودکشی پرداخته است. نوا ریانتی یوسف، مدیر بیمارستان، معتقد است که این 19 مورد تنها نوک کوه یخ هستند. او گفت: «همه نمی دانند که اعتیاد به قمار یک اختلال است.
با تشخیص نیاز به داده های بیشتر، بیمارستان در حال انجام تحقیقاتی برای ارزیابی میزان واقعی اعتیاد به قمار در اندونزی است. با درک بهتر این مشکل، مقامات امیدوارند تا راهبردهای مؤثرتری برای مبارزه با آن ایجاد کنند.
در پاسخ به همه‌گیری قمار، دولت اندونزی تلاش‌های خود را برای مبارزه با قمار غیرقانونی افزایش داده است. یک کارگروه ایجاد شده توسط رئیس جمهور جوکووی منجر به دستگیری 467 اپراتور قمار آنلاین بین آوریل تا ژوئن و توقیف دارایی هایی به ارزش بیش از 4 میلیون دلار شد. این ارقام حاکی از آن است که اقدامات دولت در تجارت غیرقانونی قمار ضربه‌ای وارد می‌کند.
با این حال، منتقدان می گویند که باید کارهای بیشتری انجام شود. قضات اندونزیایی به دلیل صدور احکام ملایم برای اپراتورهای قمار مورد انتقاد قرار گرفته‌اند و برخی از آنها بین هفت تا هجده ماه حبس دارند. نائل هودا، اقتصاددان مرکز مطالعات اقتصادی و حقوقی (سلیوس)، بر لزوم پیگیری بازیگران بزرگ در پشت صحنه تاکید کرد. او گفت: «تحقیقات باید به نام های بزرگ هم کشیده شود. این اپراتورها به تنهایی کار نمی کردند. آنها به شخص بزرگی پاسخ دادند.
برای معتادانی مانند سوریا، ترک قمار یک مبارزه دشوار است. پس از یک ماه پرهیز، او به آینده خوش بین است. هیچ کس از قمار آنلاین ثروتمند نمی شود. اکنون من درس خود را آموخته ام.” با این حال، راه بهبودی مملو از چالش‌هایی است. هیجان بازی، میل به پول آسان و مسائل روانی زیربنایی، ترک آن را برای بسیاری دشوار می کند.
برای دیگران، مانند اینو، اعتیاد عمیق تر است. با وجود او با اعتراف به آسیب قمار، توقف آن را دشوار می یابد. او اذعان می کند: “احمقانه است، اما من معتاد هستم.” سخنان انو جوهر اعتیاد به قمار را در بر می گیرد – چرخه میل، پشیمانی و ناتوانی در فرار.
اندونزی پرجمعیت ترین کشور با اکثریت مسلمان در جهان است و آموزه های اسلامی قمار را به شدت ممنوع می کند. برای بسیاری از اندونزیایی ها، قمار نه تنها یک موضوع قانونی، بلکه یک موضوع اخلاقی و مذهبی نیز هست. تنش بین باورهای مذهبی و وسوسه قمار، تعارض درونی عمیقی را برای بسیاری از معتادان ایجاد می کند. آنها نه تنها با اعتیاد خود دست و پنجه نرم می کنند، بلکه با احساس گناه و شرم از دانستن اینکه اعمالشان گناه تلقی می شود، دست و پنجه نرم می کنند.
انگ فرهنگی پیرامون قمار نیز می تواند مانعی برای کمک جویی باشد. بسیاری از معتادان به دلیل ترس از قضاوت شدن توسط جامعه خود تمایلی به مطرح شدن و پذیرش مشکل خود ندارند. این ننگ، کمپین‌های آگاهی‌بخشی را برای آموزش مردم در مورد اعتیاد به قمار به‌عنوان اختلالی که نیاز به درمان دارد، نه محکوم کردن، مهم‌تر می‌کند.
تاثیر اقتصادی اعتیاد به قمار در اندونزی قابل توجه است. از آنجا که افرادی مانند سوریا و انو درآمد خود را به قمار هدایت می کنند، کمک کمتری به خانواده خود و اقتصاد محلی می کنند. خانواده ها از نظر مالی با مشکل مواجه هستند و برخی برای تامین نیازهای اولیه خود به وام دهندگان روی می آورند. چرخه بدهی و وابستگی می‌تواند خانواده‌ها را در دام فقر بیاندازد و چالش‌های اجتماعی و اقتصادی پیش روی کشور را تشدید کند.
علاوه بر این، ماهیت غیرقانونی قمار به این معنی است که مبالغ قابل توجهی از پول وارد بازار سیاه می شود، از پرداخت مالیات فرار می کند و از شرکت های مجرمانه حمایت می کند. این از دست دادن درآمد ضربه ای به اقتصاد اندونزی است که در غیر این صورت می تواند از این سرمایه ها بهره مند شود، اگر آنها به سمت تجارت های مولد و قانونی هدایت شوند.
مبارزه اندونزی با اعتیاد به قمار یک مشکل پیچیده است که نیازمند رویکردی چند وجهی است. در حالی که برخورد دولت با قمار غیرقانونی گامی در مسیر درست است، اما واضح است که اجرای آن به تنهایی کافی نیست. یک تلاش هماهنگ برای ارائه حمایت و درمان برای کسانی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند، همراه با کمپین های آگاهی عمومی برای کاهش انگ مرتبط با قمار مورد نیاز است.
آموزش کلید است. اندونزی با افزایش آگاهی در مورد خطرات قمار و ترویج رفتار مسئولانه می تواند شروع به تغییر نگرش فرهنگی که اعتیاد ایجاد می کند، کند. مدارس، سازمان‌های اجتماعی و مؤسسات مذهبی در آموزش عموم و حمایت از نیازمندان نقش دارند.
در عین حال باید به خدمات توانبخشی و سلامت روان توجه بیشتری شود. کلینیک هایی مانند بیمارستان اعصاب و روان مرزوقی مهدی نور امید هستند، اما برای پاسخگویی به تقاضای درمان به امکانات بیشتری نیاز است. گسترش دسترسی به سلامت روان و مراقبت از اعتیاد برای کمک به مردم برای شکستن چرخه اعتیاد به قمار حیاتی خواهد بود.
اعتیاد به قمار در اندونزی یک اپیدمی خاموش است که زندگی میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و خسارت‌های بی‌شماری را به خانواده‌ها و جوامع وارد می‌کند. در حالی که تلاش‌های اخیر دولت برای مقابله با قمار غیرقانونی یک گام مثبت است، اما باید اقدامات بیشتری برای رسیدگی به علل ریشه‌ای اعتیاد و حمایت از افراد آسیب دیده انجام شود.
برای افرادی مانند سوریا و اینو، راه بهبودی طولانی و دشوار است، اما غیرممکن نیست. با حمایت مناسب، درمان و تغییر نگرش جامعه نسبت به قمار، اندونزی می تواند شروع به التیام زخم های ناشی از این مشکل فراگیر کند. در حالی که کارگروه رئیس جمهور جوکووی به کار خود ادامه می دهد، این امیدواری وجود دارد که آینده فرصت های بهتری برای همه اندونزیایی ها آزاد از چنگال ویرانگر قمار به ارمغان بیاورد.