نوسازی عمده پایگاه های هوایی شمال

15

در یک اقدام استراتژیک برای مقابله با تهدیدات احتمالی چین، نیروی هوایی هند (IAF) به طور روشمند زیرساخت های خود را در 20 پایگاه هوایی کلیدی در امتداد مرز شرقی ارتقا می دهد. به روز رسانی، از جمله پناهگاه های پایدار هواپیما، مراکز مهمات و فرودگاه های اضافی، بخشی از تلاش گسترده تر برای اطمینان از آمادگی برای عملیات های متمرکز در چین است. این پیشرفت‌ها نه تنها برای اطمینان از آمادگی نظامی، بلکه برای اطمینان از افزایش ترافیک هوایی غیرنظامی و ارائه گزینه‌های عملیاتی جایگزین در صورتی که فرودگاه‌های اصلی به دلیل درگیری مختل شوند، حیاتی هستند.

پایگاه هوایی Leh در لاداخ برای این ارتقاها متمایز است. Leh که به دلیل نزدیکی به خط کنترل واقعی (LAC) با چین و یخچال سیاچن به دلیل اهمیت استراتژیک خود شناخته شده است، قرار است به اولین پایگاه هوایی هند در ارتفاع بالا با باند دوگانه تبدیل شود. این پایگاه که در ارتفاع 10000 پایی قرار دارد، برای حمل و نقل نیروها و تجهیزات ضروری است، به ویژه در زمستان های سخت که ارتباطات جاده ای قطع می شود.

ساخت باند دوم پاسخی به افزایش پروازهای نظامی و غیرنظامی و همچنین یک حرکت تاکتیکی برای اطمینان از ادامه عملیات در صورت هدف قرار گرفتن باند اصلی است. قابل ذکر است که در طول تقابل 2020 با چین، لی در پرتاب 68000 سرباز و تجهیزات سنگین برای تقویت دفاع بخش شرقی هند نقش اساسی داشت.

تصاویر ماهواره ای اخیر که در آوریل 2024 گرفته شده است، پیشرفت قابل توجهی در زیرساخت ها در پایگاه هوایی چابوآ در آسام، یکی دیگر از پایگاه های مهم در نزدیکی مرز چین، نشان می دهد. این ارتقاء شامل تاکسی وی های جدید، پناهگاه های جنگنده تقویت شده و انبار مهمات زیرزمینی است. این پیشرفت‌ها برای پشتیبانی از عملیات‌های با سرعت بالا طراحی شده‌اند و تضمین می‌کنند که IAF می‌تواند در صورت لزوم تعاملات پایدار را حفظ کند.

تاکسی‌وی‌های بهبود یافته، احتمالاً برای هواپیماهای بدون سرنشین، نشان‌دهنده تغییر به سمت ادغام سیستم‌های هوایی بدون سرنشین در چارچوب استراتژیک نیروی هوایی ارتش است. مدرن‌سازی چابوآ در راستای تلاش‌های بزرگ‌تر تحت پروژه 1200 کرور روپیه نوسازی زیرساخت‌های فرودگاهی (MAFI) برای ارتقای 37 فرودگاه نیروی هوایی IAF، نیروی دریایی هند و گارد ساحلی هند است.

نیروی هوایی هند

در جنوب لاداخ، پایگاه هوایی نیوما در حال ارتقای اساسی است، از جمله ساخت یک باند 2.7 کیلومتری در ارتفاع 13700 فوتی. این فرودگاه جدید که قرار است تا اکتبر 2024 تکمیل شود، قابلیت های عملیاتی نیروی هوایی ارتش در منطقه را افزایش خواهد داد. ساخت زیرساخت های پشتیبانی مانند آشیانه ها و ساختمان کنترل ترافیک هوایی قرار است تا پایان سال 2025 تکمیل شود.

اهمیت استراتژیک نیوما به جنگ چین و هند در سال 1962 برمی گردد. در سال 2009 بازسازی شد و از آن زمان تاکنون میزبان انواع هواپیماها از جمله C-130J Super Hercules بوده است. در جریان بن بست 2020، این پایگاه هلیکوپترهای Mi-17 متوسط، بالگردهای سنگین شینوک CH-47F و بالگردهای تهاجمی AH-64E آپاچی را مستقر کرد و بر نقش آن در استقرار رو به جلو و جمع آوری اطلاعات تأکید کرد.

توسعه زیرساخت های تهاجمی چین در امتداد LAC هند را بر آن داشته است تا پروژه های خود را تسریع بخشد. تصاویر ماهواره ای گرفته شده در ماه می 2024 حداقل 6 جت جنگنده رادارگریز J-20 را نشان می دهد که در پایگاه هوایی شیگاتسه در تبت، کمتر از 300 کیلومتری پایگاه هوایی هاشیمار هند مستقر هستند. این استقرار رقابت استراتژیک را برجسته می کند زیرا پایگاه هاسیمار هند میزبان جت های جنگنده رافال است.

پایگاه شیگاتسه که مجهز به یک فرودگاه کمکی جدید 3000 متری است، از نظر استراتژیک در نزدیکی منطقه مورد مناقشه دوکلام قرار دارد. زاویه باند جدید نسبت به باند موجود، برخورد با حریف احتمالی را دشوار می کند، و غیرفعال کردن هر دو باند را به طور همزمان دشوار می کند.

گسترش چین در امتداد LAC شامل ساخت پایگاه های هوایی جدید و ارتقای پایگاه های موجود از جمله سایت های موشکی، جاده ها و تاسیسات زیرزمینی است. به عنوان مثال، پایگاه هوایی هوتان در سین کیانگ، اکنون دارای باند دوم، آشیانه های اضافی و دفاع موشکی سطح به هوای پیشرفته (SAMS) است. این ارتقاء انعطاف پذیری عملیاتی و قابلیت های دفاعی PLAAF را افزایش می دهد.

بر اساس پروژه برق چین مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی (CSIS)، چین فرودگاه ها و فرودگاه های متعددی را در تبت و سین کیانگ ارتقا داده است. این دارایی ها ارتباطات آخرین مایل را در زمین های دشوار بهبود می بخشد و پایگاهی برای نظارت، شناسایی و حملات احتمالی برای PLA فراهم می کند. از سال 2017، چین بر روی ساخت یا ارتقاء 37 فرودگاه و فرودگاه هلیکوپتر در این مناطق متمرکز شده است، با افزایش قابل توجهی در فعالیت پس از درگیری گالوان در سال 2020.

رقابت زیرساختی بین هند و چین نشان دهنده افزایش تنش در امتداد LAC است. هر دو کشور در حال تقویت توانایی های خود برای اطمینان از استقرار سریع و اقدام پایدار در صورت وقوع درگیری هستند. برای هند، این ارتقاء نه تنها در مورد هماهنگی با سرعت چین است، بلکه در مورد ساخت یک دفاع قوی است که بتواند در برابر جنگ طولانی مدت و شرایط نامطلوب مقاومت کند.

توسعه فرودگاه های جدید و پناهگاه های مستحکم در پایگاه های هوایی هند اهداف مختلفی را دنبال می کند. آنها افزونگی عملیاتی را فراهم می کنند، از هواپیماها و مهمات با ارزش محافظت می کنند و زمان چرخش سریع را تضمین می کنند. علاوه بر این، ادغام وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین، همانطور که در Chabois مشاهده می شود، نشان دهنده تغییر به سمت تاکتیک های جنگی مدرن با استفاده از سیستم های بدون سرنشین برای ماموریت های نظارتی و تهاجمی است.

نوسازی همچنین جنبه مهمی از هماهنگی نظامی و غیرنظامی را منعکس می کند. با افزایش ترافیک هوایی غیرنظامی، به ویژه در مناطقی مانند Leh، زیرساخت‌های دو منظوره تضمین می‌کند که هم نیازهای نظامی و هم غیرنظامی بدون به خطر انداختن ایمنی و کارایی عملیاتی برآورده می‌شوند. این رویکرد دو منظوره برای حفظ تعادل بین آمادگی دفاعی و راحتی غیرنظامیان حیاتی است.

با نگاهی به آینده، توسعه بیشتر پایگاه‌های هوایی مانند نیوما و پتانسیل ارتقای مشابه در سایر پایگاه‌های ارتفاع بالا، عمق استراتژیک هند را بیشتر خواهد کرد. این پروژه‌ها بخشی از یک چشم‌انداز بلندمدت هستند تا اطمینان حاصل شود که قابلیت‌های دفاع هوایی هند نه تنها با چین برابری می‌کند، بلکه می‌تواند با تهدیدات متعدد در مناطق و موقعیت‌های مختلف مقابله کند.

تاکید بر عملیات در ارتفاع بالا به ویژه قابل توجه است زیرا چالش های منحصر به فرد مرتبط با منطقه هیمالیا را برجسته می کند. توانایی عملیات موثر در این شرایط به هند مزیت قابل توجهی می دهد و تضمین می کند که ارتش این کشور چابک باقی می ماند و به هر گونه تهاجم یا تهدید در امتداد LAC به سرعت پاسخ می دهد.

مدرن‌سازی زیرساخت‌های نیروی هوایی هند نشانه روشنی از تعهد آن به حفظ مزیت استراتژیک در امتداد مرز شرقی با چین است. توسعه پایگاه‌های هوایی جدید، پناهگاه‌های تقویت‌شده و تسهیلات پشتیبانی پیشرفته در پایگاه‌های هوایی کلیدی، جزء حیاتی استراتژی دفاعی گسترده‌تر هند است. این تلاش‌ها، همراه با ادغام فناوری مدرن و هماهنگی غیرنظامی-نظامی، هند را قادر می‌سازد تا به طور مؤثر با هرگونه تهدید بالقوه چین مقابله کند.

از آنجایی که هر دو کشور به تقویت توانایی های نظامی خود ادامه می دهند، نمی توان اهمیت زیرساخت قوی و انعطاف پذیر را نادیده گرفت. برای هند، تمرکز بر حصول اطمینان از اینکه نیروی هوایی آن نه تنها برای تهدیدات فوری آماده است، بلکه قادر به حفظ عملیات پایدار در محیط های چالش برانگیز است، باقی می ماند. ارتقای فعلی منعکس کننده یک چشم انداز استراتژیک با هدف حفاظت از امنیت ملی و حفظ ثبات منطقه در مواجهه با پویایی های ژئوپلیتیکی در حال تغییر است.