صنعت فضایی جهانی به سرعت در حال گسترش است و ارزش بازار آن تا سال 2035 به 1.8 تریلیون دلار می رسد. به موازات این، بخش هوافضا نیوزلند به طور قابل توجهی در حال توسعه است. با این حال، با وجود این روندهای مثبت، یک مطالعه اخیر یک نقص مهم را برجسته می کند: عدم تمرکز این بخش بر پایداری. این نظارت در درجه اول به دلیل نگرانی در مورد هزینه های بالقوه کوتاه مدت و تأثیر درک شده بر رشد است.
در سرتاسر جهان، بسیاری از کشورها در حال توسعه استراتژی‌های فضایی ملی برای توسعه صنایع هوایی خود هستند. این استراتژی‌ها معمولاً بر افزایش دسترسی به سرمایه‌های مخاطره‌آمیز، ایجاد نیروی کار ماهر، توسعه مقررات تطبیقی و تقویت ظرفیت دفاعی حاکمیتی متمرکز هستند. با این حال، یک عنصر کلیدی که اغلب در این استراتژی ها نادیده گرفته می شود، پایداری است. با گسترش فعالیت‌های فضایی، مسائلی مانند زباله‌های فضایی، تخریب لایه لایه لایه اوزون ناشی از پرتاب موشک و آلودگی جوی ناشی از ورود به تأسیسات حیاتی می‌شوند. پرداختن به این چالش های زیست محیطی برای اطمینان از دوام طولانی مدت فعالیت های فضایی بسیار مهم است.
سیستم نظارتی هوافضای نیوزلند
ورود نیوزلند به صنعت هوافضا به دلیل تصمیم آزمایشگاه موشکی ایالات متحده آمریکا برای استفاده از شبه جزیره مایا برای پرتاب موشک صورت گرفت. این ابتکار تجاری منجر به ایجاد آژانس فضایی نیوزلند، بخشی از وزارت تجارت، نوآوری و اشتغال (MBIE) شد. این آژانس با تسهیل دسترسی به منابع مالی، نقشی دوگانه در تنظیم محموله های پرتاب و ترویج توسعه تجارت ایفا می کند. یکی از جنبه‌های کلیدی فعالیت‌های هوافضای تجاری نیوزلند، توافق دوجانبه با ایالات متحده است که به محموله‌های آمریکایی اجازه می‌دهد تا در فضاپیمای الکترون آزمایشگاه راکت پرتاب شوند. این توافق بر وابستگی استراتژیک نیوزیلند به قدرت های فضایی جهان تاکید دارد.
MBIE یک هدف بلندپروازانه درآمد سالانه 10 میلیارد دلار نیوزیلند را تا سال 2030، مطابق با استراتژی هوافضا و سیاست ملی فضایی نیوزلند در سال 2023 تعیین کرده است. انتصاب اولین وزیر فضا در کابینه نیوزیلند بر تعهد دولت به این هدف تاکید می کند. با این حال، تحقیقات ما نشان می دهد که مأموریت دوگانه آژانس فضایی به عنوان تنظیم کننده و توسعه دهنده، تضاد منافع ایجاد می کند. این تنش ها با محدودیت های بودجه ای تشدید می شوند که توانایی آژانس را برای اولویت بندی رشد اقتصادی و پایداری محدود می کند.
نقش دولت در توسعه پایدار
دولت نیوزلند به عنوان یک مشتری، سرمایه گذار و تنظیم کننده بخش هوافضا، می تواند ابتکارات پایداری را رهبری کند. با این حال، شرکت‌های این بخش به طور فزاینده‌ای برای مشوق‌هایی مانند نظارت بر انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌های ناشی از پرتاب موشک به دولت روی می‌آورند. در حالی که آژانس فضایی سیاستی برای دفع زباله های فضایی ایجاد کرده است، منتقدان می گویند که این سیاست فاقد اقدام است. با توجه به اینکه بیش از 80 درصد از اجرام در مدار زمین به عنوان زباله های فضایی طبقه بندی می شوند، سیاست های موجود به اندازه کافی اثرات زیست محیطی تعداد فزاینده شرکت کنندگان در بازار را بررسی نمی کند.
به گفته جودیت کالینز، وزیر فضای نیوزلند، دفتر او با وزارت محیط زیست، آژانس حفاظت از محیط زیست و نمایندگان صنعتی مانند Rocket Lab برای نظارت و کاهش آسیب های احتمالی زیست محیطی همکاری می کند. با این حال، این تعهد فاقد موارد قابل اندازه گیری است و در گزارش های دولتی مستند نیست. فقدان شفافیت و پاسخگویی شرایطی را ایجاد می کند که نه دولت، نه صنعت و نه مردم مسئولیت توسعه پایدار را بر عهده نگیرند.
همکاری بین المللی
فقدان رهبری شفاف پایدار داخلی به کشورهای دارای نفوذ قابل توجه مانند ایالات متحده اجازه می دهد تا از طریق کنترل بر منابع و تعیین هنجارها بر توسعه استانداردها و مقررات مسلط شوند. پاسخ قوی به این چالش ها هم نیازمند همکاری بین المللی و هم یک استراتژی جامع داخلی است. با همکاری بین‌المللی، نیوزیلند می‌تواند خود را با بهترین شیوه‌های جهانی سازگار کند و تضمین کند که بخش هوافضا رقابتی و مسئول باقی می‌ماند.
ابتکارات اخیر دولت شامل حق بیمه های کوچک، بودجه اولیه برای مطالعات امکان سنجی و تلاش برای ساده سازی مصوبات نظارتی برای حمایت از رشد بخش است. با این حال، در حالی که این تلاش ها گامی در جهت درست هستند، اما به اندازه کافی به موضوع حیاتی توسعه پایدار نمی پردازند. اسناد خط مشی بر نیاز به رشد شتابان تاکید می کنند، اما فاقد جزئیات در مورد سرمایه گذاری های لازم برای حمایت از توسعه پایدار کسب و کار هستند.
برخلاف کشورهایی که تامین مالی مشترک نقش مهمی در توسعه فناوری فضایی ایفا می کند، در نیوزیلند رویکرد حمایت مالی به اندازه کافی تعریف نشده است. دستورالعمل های دقیق تری در مورد کمک های مالی، وام ها، مزایای مالیاتی و مقررات استخدامی برای ارتقای توسعه پایدار مورد نیاز است. بدون یک رویکرد ساختاریافته برای حمایت مالی، این بخش ممکن است برای نوآوری پایدار تلاش کند.
تعریف توسعه پایدار در هوافضا
در حالی که سیاست ملی فضایی نیوزلند اهمیت توسعه پایدار را تشخیص می دهد، از طرح طرح های خاص یا تعریف معنای توسعه پایدار در زمینه بخش هوافضا کوتاهی می کند. برای تعیین اهداف قابل اندازه گیری و ارزیابی پیشرفت، یک تعریف کاری واضح ضروری است. چنین تعریفی همچنین ذینفعان را در راستای همسویی تلاش های خود در جهت اهداف مشترک توسعه پایدار راهنمایی می کند.
همانطور که بخش هوافضای نیوزلند همچنان در حال گسترش است، باید به عدم قطعیت های ناشی از تغییرات آب و هوا، پیشرفت های تکنولوژیکی و نفوذ بازیگران بین المللی مانند ایالات متحده رسیدگی کند. درک روشنی از رابطه بین نهادهای دولتی و خصوصی بسیار مهم است. این درک باید شامل راهنمایی روشن در مورد اینکه چه کسی مسئول متعادل کردن رشد بخش با اثرات زیست محیطی و اجتماعی آن است، باشد.
بخش هوافضای نیوزلند می‌تواند درس‌های ارزشمندی را از سایر صنایع اقتصادی که با موفقیت پایداری را در مدل‌های تجاری خود ادغام کرده‌اند، بیاموزد. به عنوان مثال می توان به شبکه کسب و کار پایدار و جنبش B Corp اشاره کرد که نشان می دهد رشد اقتصادی و مسئولیت زیست محیطی می توانند در کنار هم وجود داشته باشند. با اتخاذ چارچوبی مشابه، بخش هوافضا می‌تواند شیوه‌های پایداری را توسعه دهد که با ارزش‌های اجتماعی گسترده‌تر همسو باشد.
بخش هوافضا نیوزلند
- تعریف پایداری: یک تعریف روشن و کاربردی از پایداری ویژه بخش هوافضا ایجاد کنید.
- مشوق های مالی: ایجاد مکانیسم‌های حمایت مالی ساختاریافته، از جمله کمک‌های بلاعوض، وام‌ها و اعتبارات مالیاتی، برای تشویق شیوه‌های پایدار.
- گزارش دهی شفاف: اجرای الزامات برای گزارش اجباری اثرات زیست محیطی و طرح های توسعه پایدار.
- همکاری بین المللی: توسعه مشارکت با سایر کشورها برای توافق بر سر استانداردهای توسعه پایدار و به اشتراک گذاری بهترین شیوه ها.
- همکاری دولتی و خصوصی: تشویق همکاری بین سازمان‌های دولتی، سهامداران صنعت و مردم برای ایجاد دیدگاه مشترک برای توسعه پایدار.
رشد سریع بخش هوافضای نیوزلند فرصت ها و چالش هایی را به همراه دارد. اگرچه جاه طلبی های اقتصادی روشن است، اما نیاز فوری به ادغام توسعه پایدار در استراتژی توسعه صنعت وجود دارد. با اتخاذ رویکردی فعال که رشد را با مسئولیت زیست محیطی متعادل می کند، نیوزلند می تواند خود را به عنوان پیشرو در بخش هوافضای جهانی قرار دهد. این نه تنها دوام طولانی مدت فعالیت های فضایی را تضمین می کند، بلکه با تعهد گسترده تر کشور به توسعه پایدار نیز سازگار خواهد بود.