خاورمیانه از دیرباز به دلیل ذخایر غنی نفت و موقعیت استراتژیک ژئوپلیتیکی، مرکز سیاست جهانی بوده است. برای چندین دهه، اتحادها در منطقه نوسان داشته و به طور قابل توجهی بر ثبات جهانی تأثیر می گذارد. سیاست نفتی و روابط بین‌الملل اقتصاد جهانی و چشم‌انداز امنیتی را شکل داده است. با شکل گیری اتحادهای جدید و فروپاشی اتحادهای قدیمی، پیامدهای ثبات جهانی به طور فزاینده ای پیچیده و غیرقابل پیش بینی می شود.
از لحاظ تاریخی، خاورمیانه تحت تسلط چند بازیگر کلیدی بوده است و عربستان سعودی، ایران و عراق اغلب در مرکز جنگ قدرت قرار دارند. این کشورها با هدایت هر دو تفاوت ایدئولوژیک و منافع اقتصادی، به دنبال اعمال نفوذ خود در منطقه بودند. رقابت عربستان و ایران که ریشه در اختلافات فرقه ای (سنی در مقابل اسلام شیعی) و رقابت برای تسلط بر منطقه دارد، عامل اصلی شکل گیری اتحادها در خاورمیانه بوده است. این رقابت در درگیری های نیابتی مختلف، به ویژه در یمن و سوریه، جایی که هر یک از طرفین از جناح های مخالف حمایت می کنند، خود را نشان داده است.
سیاست نفتی در تأثیر خاورمیانه بر ثبات جهانی نقش اساسی داشته است. این منطقه دارای بخش قابل توجهی از ذخایر نفت جهان است که آن را به تامین کننده مهمی برای بازار جهانی انرژی تبدیل کرده است. سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، تحت سلطه کشورهای خاورمیانه، با کنترل سطح تولید، نقش مهمی در تنظیم قیمت نفت ایفا کرده است. نوسانات قیمت نفت که هم توسط عوامل اقتصادی و هم تنش های ژئوپلیتیکی در خاورمیانه هدایت می شود، تأثیر عمیقی بر اقتصاد جهانی گذاشته است و همه چیز از نرخ تورم گرفته تا هزینه حمل و نقل و تولید را تحت تأثیر قرار داده است.
در سال های اخیر، ظهور اتحادهای جدید شروع به تغییر چشم انداز سیاسی خاورمیانه کرده است. توافق ابراهیم که روابط بین اسرائیل و چندین کشور عربی را عادی کرد، تغییر قابل توجهی در پویایی منطقه ای ایجاد کرد. این توافق که توسط ایالات متحده حمایت می شود، می تواند با ایجاد یک بلوک جدید که با نفوذ ایران مقابله می کند، توازن قوا را تغییر دهد. عادی سازی روابط بین اسرائیل و کشورهایی مانند امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) و بحرین نشان دهنده یک همسویی مجدد راهبردی با همکاری اقتصادی و امنیتی در رأس آن است.
در مقابل، روابط بین ایالات متحده و متحدان سنتی مانند عربستان سعودی، به ویژه بر سر موضوعاتی مانند حقوق بشر و رویکردهای متفاوت به منازعات منطقه ای تیره شده است. این امر عربستان سعودی را وادار کرده است تا اتحادهای خود را به ویژه با تقویت روابط با چین و روسیه متنوع کند. این رابطه جدید که بر اساس منافع اقتصادی و استراتژیک متقابل هدایت می شود، می تواند توازن قدرت جهانی را تغییر دهد، به ویژه که چین و روسیه به دنبال گسترش نفوذ خود در خاورمیانه هستند.
ایران که به دلیل تحریم های غرب و رقابتش با عربستان منزوی شده است، برای حمایت اقتصادی و نظامی به دیگر قدرت های غیر غربی مانند چین و روسیه روی آورده است. همکاری سه جانبه ایران، چین و روسیه وزنه‌ای برای نفوذ آمریکا در منطقه است و پیامدهای مهمی برای ثبات جهانی دارد. این اتحاد نه تنها سلطه قدرت های غربی را به چالش می کشد، بلکه جهانی چند قطبی تر را ایجاد می کند که در آن چندین بلوک برای نفوذ و کنترل بر منابع جهان با هم رقابت می کنند.
درگیری های جاری در یمن به عنوان یک عالم کوچک از مبارزه ژئوپلیتیک گسترده تر در خاورمیانه عمل می کند. جنگی که به دلیل رقابت عربستان و ایران دامن زده است، بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی مختلفی را به خود جذب کرده و تنش‌ها را تشدید کرده و به یک بحران انسانی کمک کرده است. دخالت نیروهای خارجی در یمن نشان می‌دهد که درگیری‌های خاورمیانه چقدر می‌تواند گسترده باشد و منطقه و فراتر از آن را بی‌ثبات کند. فاجعه انسانی ناشی از آن نیز هزینه های انسانی این مبارزه ژئوپلیتیکی را برجسته می کند.
انتقال انرژی ناشی از تلاش های جهانی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی نیز بر اتحادها در خاورمیانه تأثیر می گذارد. با انتقال جهان به منابع انرژی تجدیدپذیر، انتظار می رود اهمیت ژئوپلیتیکی نفت کاهش یابد. کشورهای خاورمیانه که به شدت به درآمدهای نفتی وابسته هستند، مجبورند اقتصاد خود را متنوع کنند و اتحادهای جدیدی را برای تضمین آینده خود ایجاد کنند. این انتقال هم چالش‌ها و هم فرصت‌هایی را ایجاد می‌کند که کشورهای منطقه با تغییر چشم‌انداز انرژی جهانی سازگار می‌شوند.
پویایی تغییر قدرت در خاورمیانه جدا نیست. آنها عمیقاً با روندهای جهانی گسترده تر در ارتباط هستند. ظهور چین به عنوان یک قدرت جهانی، تجدید حیات روسیه و کاهش نسبی نفوذ غرب، همگی در شکل گیری اتحادها در منطقه نقش دارند. این تغییرات بسته به نحوه مدیریت آنها توسط جامعه بین المللی، می تواند خاورمیانه را باثبات یا بی ثبات کند.
خاورمیانه همچنان یک منطقه کلیدی در سیاست جهانی است، جایی که اتحادها و سیاست های نفتی همچنان تأثیر عمیقی بر ثبات جهانی دارند. با شکل گیری اتحادهای جدید و تضعیف نفوذ سنتی منطقه در صحنه جهانی. آینده ثبات جهانی به نحوه مدیریت این نیروهای در حال تغییر توسط بازیگران منطقه ای و بین المللی بستگی دارد. درک پویایی پیچیده اتحادهای خاورمیانه و سیاست نفتی برای پیش‌بینی چالش‌ها و فرصت‌های پیش رو در دنیایی که به طور فزاینده‌ای به هم مرتبط است، حیاتی است.