سازمان تحقیق و توسعه دفاعی (DRDO) با اعلام اولین آزمایش موفقیت‌آمیز موشک کروز برد بلند (LRLACM) در سواحل اودیشا، یک نقطه عطف مهم را در 12 نوامبر 2024 جشن گرفت. این آزمایش که از محدوده آزمایشی یکپارچه (ITR) در چندیپور پرتاب شد، نشان دهنده افزایش قابل توجهی در قابلیت‌های دفاعی هند است و پیشرفت سریع آن را در توسعه فناوری موشکی بومی نشان می‌دهد.
این پرتاب تنها یک دستاورد فناوری نبود، بلکه یک پیشرفت مهم در قابلیت دفاع استراتژیک هند بود. LRLACM تنها بخش جدیدی از زرادخانه موشکی هند نیست. این یک ابتکار توسعه موشکی گسترده تر با هدف تقویت بازدارندگی سنتی هند در یک چشم انداز امنیتی پویا در حال تغییر است.
پس از پرتاب، وزارت دفاع با انتشار بیانیه‌ای ویژگی‌های موشک و موفقیت تمامی زیرسیستم‌های اصلی را در دستیابی به اهداف اصلی مأموریت تأیید کرد. گزارش شده است که این موشک با استفاده از مسیریابی نقطه‌ی بین مسیر مورد نظر خود را دنبال می‌کند که ویژگی مهمی برای چنین موشک‌های دوربرد مدرنی است که توانایی آن را در انجام مانورهای مختلف در سرعت‌ها و ارتفاع‌های مختلف نشان می‌دهد. این نمایش توانایی موشک را برای حرکت در مناطق دشوار، اجتناب از موانع و ماندن در زیر رادار بهبود بخشید – ویژگی هایی که برای هر سیستم موشکی کروز مدرن مهم است.
این آزمایش موفقیت‌آمیز همچنین بر قدرت رشد صنعت دفاعی داخلی هند تأکید کرد و تعهد DRDO به خوداتکایی در فناوری دفاعی را برجسته کرد. واضح است که با LRLACM، هند گام مهمی در قابلیت دفاع استراتژیک خود برمی دارد و هدف آن برآورده کردن مجموعه خاصی از الزامات کیفیت (QR) طراحی شده توسط نیروی دریایی هند (IN) برای افزایش انعطاف پذیری تاکتیکی و آمادگی دفاعی است.
LRLACM چندین سال است که در حال توسعه است و ریشه آن به DefExpo 2020 باز می گردد، جایی که این مفهوم برای اولین بار معرفی شد. در جولای 2020، شورای اکتساب دفاعی (DAC) به طور رسمی خرید این موشک توسط نیروی دریایی هند و نیروی هوایی هند را تایید کرد. LRLACM با استفاده از پلتفرم موشک‌های کروز فناوری بومی (ITCM) که تحت پروژه Nirbhay DRDO توسعه داده شده است، بر موفقیت‌های قبلی استوار است و از نظر سرعت، برد و دقت به آن کمک می‌کند.
پروژه Nirbhay پایه ای قوی ایجاد کرد که به LRLACM اجازه داد تا در مراحل توسعه و آزمایش به سرعت پیشرفت کند. DRDO حدود 20 پرواز آزمایشی از این موشک را برنامه ریزی کرده است که انتظار می رود اکثر آنها از سیستم ها و قطعات بومی استفاده کنند، جدا از برخی از سنسورهای وارداتی و ژیروسکوپ های لیزری حلقه ای (RLG). اولین آزمایش موفقیت آمیز اعتماد به نفس را برای دستیابی به توسعه سریع و ادغام آینده در ساختار عملیاتی نیروهای مسلح هند می دهد.
LRLACM با برد بیش از 1000 کیلومتر، ابعاد جدیدی به زرادخانه موشکی هند می بخشد. یکی از ویژگی های برجسته آن، توانایی آن در پیمودن مسیر پروازی متقابل کشور است، یک نمایه ناوبری در ارتفاع پایین که برای فرار از تشخیص رادار دشمن طراحی شده است. این ویژگی در جنگ های مدرن بسیار مهم است، زیرا به موشک اجازه می دهد تا به طور مخفیانه به اهداف نزدیک شود و از شبکه های پدافند هوایی که می توانند آن را رهگیری کنند اجتناب کند.
این موشک برای حملات با دقت بالا علیه اهداف ثابت طراحی شده است. LRLACM مجهز به سرجنگی با فرکانس رادیویی با کارایی بالا مشابه آنچه در موشک BrahMos استفاده می‌شود، محل‌گیری دقیقی را فراهم می‌کند و درگیری دقیق را تضمین می‌کند. هد فرکانس رادیویی، همراه با سایر زیرسیستم‌های ناوبری، به موشک اجازه می‌دهد تا مسیر خود را بر اساس داده‌های زمین و تهدید در زمان واقعی تنظیم کند و انعطاف‌پذیری و مزایای عملیاتی بی‌سابقه‌ای را ارائه دهد.
LRLACM را می توان از پرتابگرهای زمینی مفصلی متحرک و کشتی های رزمی خط مقدم مجهز به ماژول های پرتاب عمودی جهانی (UVLM) پرتاب کرد. UVLM که توسط BrahMos Aerospace توسعه یافته و ثبت شده است، در حال حاضر روی 30 کشتی نیروی دریایی هند عملیاتی شده است و از ادغام یکپارچه LRLACM با دارایی های دریایی موجود اطمینان می دهد. چنین تطبیق پذیری سکوهای پرتاب قابلیت استقرار موشک در سناریوهای مختلف دفاعی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
در سال 2017، وزارت دفاع مجوز توسعه یک نوع زیردریایی موشک کروز پرتاب از زیردریایی (SLCM) را صادر کرد. مانند LRLACM، SLCM با برد 1000 کیلومتر طراحی شده است که دامنه تهاجمی جنگ زیردریایی هند را افزایش می دهد. توسعه قابلیت پرتاب زیر آب برای SLCM بخشی از یک هدف استراتژیک گسترده تر برای ارائه یک بازدارندگی چند لایه و انعطاف پذیر در برابر تهدیدات احتمالی در هر دو عملیات تئاتر منطقه ای و گسترده به هند است.
BrahMos Aerospace، یک سرمایه گذاری مشترک بین هند و روسیه، در پی ریزی شالوده توانایی موشک های زیردریایی هند نقش بسزایی داشته است. این پایه در سال 2013 با آزمایش موفقیت آمیز نوع زیر آبی موشک BrahMos از یک سکوی زیر آب در خلیج بنگال گذاشته شد. این آزمایش توانایی برهموس را در پرتاب از زیر آب، سطح و درگیری با اهداف با دقت بالا نشان داد. از آن زمان، پانتون اصلاح شده مورد استفاده برای موشک K-15 Shaurya به آزمایش‌های بیشتر انواع موشک‌های زیردریایی با آزمایش‌های موفقیت‌آمیز در سال 2015 کمک کرده است.
هدف نهایی برنامه موشک های کروز زیردریایی، ایجاد یک موشک سکوی آگنوستیک سازگار با کلاس های مختلف زیردریایی ها است. در ابتدا انتظار می رفت زیردریایی های Project 75I مجهز به موشک های کروز حمله سطحی باشند، اما بعداً این الزام کنار گذاشته شد. با این حال، گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که یک نوع سیستم پرتاب عمودی (VLS) از کلاس Kilo ممکن است به عنوان بخشی از پروژه 76 در خط لوله قرار داشته باشد و به آن اجازه می‌دهد هم BrahMos و هم SLCM مقرون به صرفه‌تر را در خود جای دهد.
زیردریایی های موجود از کلاس “کیل” ناوگان هند قبلاً به وسایل حمله زمینی مبتنی بر موشک های کالیبر منشاء روسی 3-14 مجهز شده اند که بردی تا 2500 کیلومتر دارند. این زیردریایی‌ها می‌توانند موشک‌های کالیبر را از لوله‌های اژدر 533 میلی‌متری پرتاب کنند که توانایی حمله زیر آب هند را تا حد زیادی افزایش می‌دهد. نسخه های صادراتی کالیبر که با نام Club-S شناخته می شوند، برد کاهش یافته 300 کیلومتر را ارائه می دهند و با زیردریایی های کلاس کیلو سازگاری دارند.
با این حال، انتظار می رود KRML که در حال توسعه است، به دلیل اندازه آن با پرتابگرهای اژدر سازگار نباشد. بنابراین، نیروی دریایی هند در حال ارزیابی امکان نصب VLS بر روی زیردریایی‌های کلاس کیلویی است که به آنها اجازه می‌دهد برد وسیع‌تری از موشک‌های کروز را پرتاب کنند. VLS انعطاف‌پذیری عملیاتی زیردریایی‌های کلاس کیلو را با امکان استقرار هر دو BrahMos و SLCM افزایش می‌دهد و به طور موثر گزینه‌های حمله آنها را متنوع می‌کند و قابلیت بازدارندگی زیردریایی هند را افزایش می‌دهد.
ابتکار نوسازی زیردریایی های کلاس کیلو نیز شامل همکاری با شرکت کشتی سازی روسی Zvezdochka و لارسن و توبرو هند (L&T) است. این همکاری که در سال 2018 اعلام شد، با هدف مدرن سازی زیردریایی های کلاس کیلو، تضمین می کند که آنها برای دهه های آینده همه کاره و عملیاتی هستند.
آزمایش موفقیت آمیز LRLACM نشان دهنده پیشرفت قابل توجهی در مسیر توسعه موشکی هند است. پیشرفت سریع DRDO در موشک‌های کروز دوربرد، حمله زمینی و زمینی نشان‌دهنده گذار هند به موقعیت بازدارندگی چند لایه است که شامل سامانه‌های موشکی پیشرفته هوایی، زمینی و دریایی می‌شود.
افزودن گزینه زیردریایی به SLCM، قابلیت حمله دوم هند را که جزء حیاتی بازدارندگی هسته ای است، بیشتر تقویت می کند. DRDO با توسعه موشک‌های کروز مافوق صوت و مافوق صوت، طیف وسیعی از گزینه‌ها را متناسب با اهداف مأموریتی خاص و سناریوهای تهدید در اختیار هند قرار می‌دهد. ادغام این موشک ها بر روی پلتفرم های متعدد، توانایی هند را برای واکنش انعطاف پذیر و متناسب به طیف وسیعی از تهدیدات، از درگیری های منطقه ای گرفته تا رویارویی های پرمخاطره، افزایش می دهد.
توسعه بالقوه قابلیت پرتاب عمودی برای زیردریایی‌ها همچنین می‌تواند دری را برای هند به سمت زیردریایی‌های موشک هدایت شونده هسته‌ای (SSGN) در آینده باز کند. این قابلیت به نیروی دریایی هند امکان استقرار تسلیحات هسته‌ای و متعارف بر روی زیردریایی‌ها را می‌دهد و گزینه‌های استراتژیک خود را به طور قابل توجهی گسترش می‌دهد و به یک موقعیت بازدارندگی قوی و قابل اعتماد در منطقه اقیانوس هند (IOR) و فراتر از آن کمک می‌کند.