تنش‌های جاری در دریای چین جنوبی بار دیگر پویایی پیچیده بین ایالات متحده، متحد پیمان خود فیلیپین و چین فزاینده‌ای را برجسته کرده است. فرماندهی آمریکا در اقیانوس آرام، به ریاست دریاسالار ساموئل پاپارو، به صراحت اعلام کرده است که نیروهای آمریکایی آماده پاسخگویی به هر گونه تشدید تنش در منطقه هستند، اگرچه مشخصات چنین موارد احتمالی نظامی محرمانه باقی مانده است. این اعلامیه بر جدیت نگاه ایالات متحده به این وضعیت تاکید می کند و تعهد خود را به تعهدات دفاعی خود تحت معاهده دفاع متقابل 1951 با فیلیپین نشان می دهد.
اظهارات دریاسالار پاپارو که در یک کنفرانس مطبوعاتی با ژنرال رومرو براونر جونیور، فرمانده ارتش فیلیپین بیان شد، هیچ استراتژی خاصی را فاش نکرد. این احتیاط قابل درک است، زیرا شناسایی پاسخ‌های نظامی بالقوه می‌تواند به چین اجازه دهد تا اقدامات متقابل ایجاد کند و در نتیجه کارایی طرح‌های ایالات متحده را تضعیف کند. عدم تعیین این “محدوده گزینه ها” همچنین نشان دهنده یک ابهام استراتژیک است که برای جلوگیری از تهاجم بیشتر با حفظ عنصر غیرقابل پیش بینی طراحی شده است.
اصطلاح «تاکتیک‌های منطقه خاکستری» که پاپارا به آن اشاره می‌کند برای درک پیچیدگی درگیری فعلی بسیار مهم است. این تاکتیک ها، که شامل حملات با توپ های آبی و ضرب و شتم کشتی ها می شود، با جنگ های متعارف سازگار نیست، اما همچنان چالش های مهمی برای فیلیپین ایجاد می کند. از آنجایی که این اقدامات آستانه اجرای معاهده دفاع متقابل را برآورده نمی کند، مانیل را در موقعیتی نامطمئن قرار می دهد و نیازمند کالیبراسیون دقیق پاسخ های آن برای جلوگیری از درگیری تمام عیار و در عین حال حفاظت از حقوق سرزمینی آن است.
اظهارات پاپارو مبنی بر اینکه نیروهای ایالات متحده آماده همکاری “شانه به شانه” با نیروهای فیلیپین هستند، بر همکاری عمیق نظامی بین دو کشور تأکید می کند. این مشارکت بیشتر در رزمایش سالانه بالیکاتان که در آن بیش از 16000 سرباز آمریکایی و فیلیپینی در تمرینات رزمی از جمله در آب های مورد مناقشه دریای چین جنوبی شرکت کردند، نشان داده شد. این تمرینات صرفاً نمادین نیستند. آنها نشان دهنده تعهد ملموس به دفاع مشترک و تمرین سناریوهای بالقوه دنیای واقعی هستند.
با این حال، چشم انداز اسکورت نظامی ایالات متحده برای کشتی های فیلیپینی در دریای چین جنوبی سطح جدیدی از خطر را ایجاد می کند. چنین اقداماتی می تواند منجر به درگیری مستقیم بین نیروی دریایی ایالات متحده و چین شود و خطرات را در یک وضعیت از قبل بی ثبات افزایش دهد. دریای چین جنوبی یک کریدور دریایی حیاتی است و هر گونه تشدید تنش می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای ثبات منطقه‌ای و جهانی داشته باشد که سایر ذینفعان را درگیر کند و به طور بالقوه نیروهای بین‌المللی بیشتری را جذب کند.
تنش ها بین واشنگتن و پکن فراتر از دریای چین جنوبی گسترش می یابد و تایوان نقطه اشتعال دیگری است. قاطعیت چین در ادعاهایش در مورد دریای چین جنوبی در موضع این کشور در قبال تایوان، که پکن آن را استانی جدایی طلب می داند، منعکس می شود. از سوی دیگر، ایالات متحده سیاست ابهام استراتژیک در قبال تایوان را حفظ می کند، اما همچنان از دفاع از خود حمایت می کند و روابط با چین را بیشتر تیره می کند. بنابراین، دریای چین جنوبی تنها مربوط به اختلافات ارضی نیست، بلکه به رقابت گسترده‌تر آمریکا و چین در منطقه هند و اقیانوس آرام نیز مربوط می‌شود.
اظهارات ژنرال براونر بر تمایل فیلیپین برای دفاع مستقل از ادعاهای خود تأکید می کند، اما محدودیت های توانایی های فیلیپین را نیز نشان می دهد. تشدید اخیر خصومت ها، عزم و منابع ارتش فیلیپین را مورد آزمایش قرار داده است، به ویژه زمانی که نیروهای چینی مانع از ارسال تجهیزات ضروری به پایگاه های فیلیپین می شوند. اظهارات براونر منعکس کننده یک رویکرد عمل گرایانه است: در حالی که فیلیپین به دنبال آن است که همه گزینه های موجود را قبل از مداخله ایالات متحده از بین ببرد، اهمیت حمایت آمریکا را در صورتی که نیروهایش تا حد نهایی تحت فشار قرار گیرند، تشخیص می دهد.
وقتی عواقب اقدامات ارتش آمریکا مانند استقرار یک سامانه موشکی میان برد در شمال فیلیپین در تمرینات ماه آوریل را در نظر بگیریم، وضعیت پیچیده‌تر می‌شود. این اقدام که با واکنش تند چین مواجه شد، اهمیت استراتژیک ایالات متحده برای اتحاد با فیلیپین را نشان می دهد. یک سامانه موشکی که قادر است سرزمین اصلی چین را تهدید کند، نشان دهنده تشدید قابل توجه وضعیت نظامی است و نگرانی‌هایی را در مورد یک مسابقه تسلیحاتی بالقوه در منطقه افزایش می‌دهد.
علیرغم درخواست چین برای حذف سامانه موشکی، نه پاپارا و نه براونر هیچ برنامه ای برای حذف آن فاش نکردند. این سکوت نشان می دهد که سیستم موشکی ممکن است در فیلیپین به عنوان بخشی از یک استراتژی گسترده تر برای ایجاد تعادل بین توانایی های نظامی چین در منطقه باقی بماند. برای فیلیپین، در اختیار داشتن چنین تسلیحات پیشرفته نیز فرصتی برای افزایش توان دفاعی خود با نزدیک کردن ارتش خود به متحد آمریکایی خود است.
اشاره براونر به آموزش با سیستم‌های پیشرفته مانند استینگر و جاولین، حتی قبل از اینکه بخشی از فهرست موجودی فیلیپین شوند، نشان‌دهنده یک رویکرد آینده‌نگر برای آمادگی نظامی است. این استراتژی نشان می‌دهد که فیلیپین تنها به حمایت ایالات متحده وابسته نیست، بلکه فعالانه برای مدرن‌سازی نیروهای خود برای مقابله بهتر با تهدیدات آینده، به‌ویژه در منطقه استراتژیک مهمی مانند دریای چین جنوبی، تلاش می‌کند.
پیامدهای ژئوپلیتیک گسترده‌تر این تحولات را نمی‌توان نادیده گرفت. دریای چین جنوبی یک مسیر تجاری حیاتی است و هرگونه درگیری در این منطقه پیامدهای جدی برای تجارت جهانی خواهد داشت. علاوه بر این، تقویت نظامی و افزایش تنش‌ها، سایر قدرت‌های منطقه‌ای مانند ژاپن، استرالیا و هند را تهدید می‌کند که به طور بالقوه منجر به درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر با پیامدهای جهانی می‌شود.
همانطور که دریاسالار پاپارا تاکید کرد، آمادگی نیروهای مسلح آمریکا برای پاسخ به تجاوزات در دریای چین جنوبی، نشانه روشنی از تعهد آمریکا به متحدانش و منافع استراتژیک آن در منطقه هند و اقیانوس آرام است. وضعیت همچنان حساس است و هم ایالات متحده و هم فیلیپین نیاز به مهار تجاوز چین را بدون ایجاد درگیری آشکار متعادل می کنند. با ادامه یافتن تنش ها، جهان از نزدیک نظاره گر این موضوع خواهد بود و آگاه است که اقدامات انجام شده در این آب های مورد مناقشه می تواند آینده امنیت منطقه ای و ثبات جهانی را رقم بزند.