فدرال رزرو ایالات متحده میراثی متفاوت در آسیا دارد که مشخصه آن دوره های آشفتگی مالی مرتبط با تصمیمات سیاست پولی آن است. با سابقه ای که به اواسط دهه 1990 باز می گردد، اقدامات بانک مرکزی ایالات متحده اغلب تأثیر عمیقی بر اقتصادهای آسیایی داشته است و سال های اخیر نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. از آنجایی که فدرال رزرو اکنون سیگنال خروج از موضع سختگیرانه خود را نشان می دهد، نگرانی ها در مورد پیامدهای احتمالی برای آسیا، منطقه ای که قبلاً توسط سیاست های گذشته فدرال رزرو آسیب دیده است، افزایش می یابد.
آخرین باری که فدرال رزرو آمریکا سیاست های پولی خود را به همان شدتی که در سال های اخیر انجام داده بود، بین سال های 1994 و 1995 تشدید کرد. در این دوره، فدرال رزرو تنها در 12 ماه نرخ بهره کوتاه مدت را دو برابر کرد و ارزش دلار آمریکا را افزایش داد. چنین افزایش سریعی برای بسیاری از اقتصادهای آسیایی، به ویژه اقتصادهایی که نرخ ارز با دلار مرتبط بود، بی ثبات کننده بود. نتیجه بحران مالی بدنام آسیا در سال‌های 1997-1998 بود، زمانی که فروپاشی این میخ‌ها موجی از کاهش ارزش پول، ورشکستگی بانک‌ها و رکود اقتصادی را در سراسر منطقه به راه انداخت.
به سرعت به بحران مالی جهانی سال 2008 که اغلب به عنوان “شوک لمن” شناخته می شود، زمانی که واکنش آهسته فدرال رزرو به فروپاشی قریب الوقوع بحران را تشدید کرد. بازارهای آسیایی که عمیقاً با اقتصاد جهانی ادغام شده بودند، بار عمده فروپاشی مالی را احساس کردند. اخیراً، در سال 2013 هنگامی که فدرال رزرو اعلام کرد برنامه تسهیل کمی خود را متوقف می کند، بازارهای آسیایی دوباره متزلزل شدند که منجر به خروج سرمایه و نوسانات ارزی شد.
آسیا در پایان
چرخه انقباض فدرال رزرو 2022-2023. تحت ریاست جروم پاول، بانک مرکزی را رهبری کرد تا نرخ ها را برای مبارزه با تورم افزایش دهد. این سیاست تهاجمی منجر به افزایش شدید دلار شد و جریان سرمایه قابل توجهی را به سمت دارایی های ایالات متحده آغاز کرد زیرا سرمایه گذاران به دنبال بازدهی بالاتر بودند. نتیجه؟ ارزهای آسیایی ضعیف شدند و خروج سرمایه تشدید شد، بی ثباتی مالی ایجاد شد و بانک های مرکزی آسیا فشار آوردند تا نرخ های خود را برای محافظت از ارزهای خود و کنترل تورم افزایش دهند.
در حالی که فدرال رزرو اکنون به کاهش نرخ بهره اشاره می کند، برخی از تحلیلگران مانند استفن جن، مدیر عامل Eurizon SLJ Capital، هشدار می دهند که نوع جدیدی از آشفتگی ممکن است در افق آسیا باشد. به گفته جن، اگر فدرال رزرو شروع به معکوس کردن افزایش نرخ بهره کند، شرکت های چینی می توانند حدود یک تریلیون دلار دارایی های دلاری را تخلیه کنند. این “بهمن” احتمالی دامپینگ دلار می تواند به نوسانات قابل توجهی در بازارهای ارز منجر شود.
چند سالی است که جن در مورد تغییرات احتمالی در رفتار شرکت های چینی هشدار می دهد. او استدلال می‌کند که شرکت‌های چینی با بهره‌گیری از درآمدهای بالاتر در خارج از کشور، دلار احتکار کرده‌اند. از زمان شروع همه‌گیری کووید-۱۹، این نهادها بیش از ۲ تریلیون دلار سرمایه‌گذاری خارجی جمع‌آوری کرده‌اند و به دنبال بازدهی بهتر از سرمایه‌گذاری‌های داخلی هستند. همانطور که فدرال رزرو سیگنال حرکت به سمت نرخ های پایین تر را می دهد، این دارایی ها ممکن است جذابیت کمتری داشته باشند و موجی از بازگرداندن به کشور را برانگیزند.
جن معتقد است که این تخصیص مجدد سرمایه می تواند منجر به افزایش قابل توجه رنمینبی، به طور بالقوه تا 10٪ شود. چنین تغییری پیامدهای مهمی نه تنها برای چین، بلکه برای منطقه آسیایی گسترده‌تر خواهد داشت، زیرا سایر اقتصادها می‌توانند از آن پیروی کنند و منجر به دور شدن گسترده‌تر از دارایی‌های دلاری شود.
پیامدهای گسترده تر برای آسیا: تأثیر بر بازارهای جهانی
در حالی که چشم‌انداز یک رنمینبی قوی‌تر ممکن است در ابتدا سودمند به نظر برسد، که امکان واردات ارزان‌تر و کاهش بالقوه فشارهای تورمی را فراهم می‌کند، پیامدهای گسترده‌تر برای آسیا می‌تواند پیچیده باشد. به عنوان مثال، افزایش ناگهانی یوان می تواند به رقابت صادراتی چین آسیب برساند، چینی که در حال حاضر تحت فشار کاهش رشد اقتصادی جهانی و افزایش تنش های تجاری با غرب است. علاوه بر این، یک یوان قوی تر می تواند ارزش دلاری بدهی شرکت های چینی را کاهش دهد که می تواند ترازنامه را بی ثبات کند.
روند بازگشت بالقوه به چین محدود نمی شود. شرکت‌های سراسر آسیا که با وعده بازدهی بالاتر در خارج از کشور فریفته شده‌اند، سرمایه‌گذاری زیادی در دارایی‌های دلاری کرده‌اند. همانطور که فدرال رزرو به سمت کاهش نرخ ها حرکت می کند، این شرکت ها همچنین ممکن است در موقعیت خود تجدید نظر کنند که منجر به نوسانات بیشتر در بازارهای ارز در سراسر منطقه شود.
با وجود این خطرات بالقوه، بازارهای آسیایی عموماً به سیگنال های اخیر فدرال رزرو مبنی بر تغییر به سمت تسهیل پولی پاسخ مثبت داده اند. در 23 آگوست، پاول، رئیس فدرال رزرو، متعهد شد که در عین تلاش برای ثبات قیمت، بازار کار قوی را حفظ کند. این اعلامیه، همراه با اعتماد پاول به دستیابی به “فرود نرم” برای اقتصاد ایالات متحده – سناریویی که در آن تورم بدون ایجاد رکود رام می شود – با خوش بینی مواجه شد.
سیما شاه، استراتژیست ارشد جهانی در Principal Asset Management، گفت که بورس های آسیایی به اعلام پاول توجه کردند و آن را آغاز چرخه کاهش نرخ می دانند. این دیدگاه توسط Chetan Seth، یک استراتژیست در Nomura Holdings، که به دستاوردهای بالقوه در بازارهای “در عقب مانده” در آسیا، به ویژه آسیای جنوب شرقی (ASEAN) و هند اشاره می کند، مشترک است. ست استدلال می کند که سرمایه گذاران ممکن است بازارهای داخلی را ترجیح دهند، که در میان عدم اطمینان جهانی به عنوان بندرهای امن تلقی می شوند.
با این حال، همه این خوش بینی را ندارند. خطرات بالقوه مرتبط با تغییر در سیاست فدرال رزرو به ویژه با توجه به سطوح بالای بدهی جهانی و فشارهای تورمی قابل توجه است. جروم پاول خود عمل متعادل کننده ظریفی را که فدرال رزرو با آن روبروست تصدیق کرد. حرکت خیلی سریع می تواند پیشرفت در برابر تورم را تضعیف کند و انتظار طولانی مدت یا عدم اقدام قاطع می تواند بهبود را به خطر بیندازد.
با توجه به افزایش سرسام آور بدهی ملی ایالات متحده، که به بیش از 35 تریلیون دلار رسیده است، خطرات به ویژه زیاد است. انتخابات ریاست جمهوری آینده آمریکا لایه دیگری از عدم اطمینان را اضافه می کند. هر دو نامزد پیشتاز – کامالا هریس نامزد دموکرات ها و دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق – سیاست هایی را پیشنهاد کرده اند که می تواند بدهی ملی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. دوره قبلی ترامپ با فشار بر فدرال رزرو برای کاهش نرخ بهره و حتی تهدید به اخراج پاول همراه بود که باعث افزایش نگرانی ها در مورد استقلال فدرال رزرو در دولت دوم ترامپ شد.
تاثیر کاهش نرخ بهره فدرال رزرو فراتر از آسیا است. تانگ کای هسین، اقتصاددان در Gavekal Research، گفت که کاهش نرخ می تواند در میان مدت از تقاضای ایالات متحده حمایت کند، اما می تواند در کوتاه مدت به سود شرکت ها آسیب برساند. دلیل این امر این است که نرخ‌های بهره پایین‌تر، درآمد بهره شرکت‌ها را کاهش می‌دهد، به‌ویژه شرکت‌هایی که ذخایر نقدی زیادی دارند. این می تواند مخارج سرمایه ای را مختل کند و رشد اقتصادی را کند کند و بر بازارهای جهانی از جمله در آسیا تأثیر بگذارد.
استیون جن همچنین پیشنهاد می‌کند که فدرال‌رزرو ممکن است نرخ‌ها را شدیدتر از حد انتظار کاهش دهد، به‌ویژه اگر تورم ایالات متحده به کاهش خود ادامه دهد. این می تواند فشار بر دلار را افزایش دهد و منجر به افزایش ارزش یوان شود. اگر بانک خلق چین (PBOC) از مداخله برای مقابله با این نقدینگی دلاری خودداری کند، یوآن ممکن است فشار صعودی قابل توجهی را تجربه کند و استراتژی اقتصادی چین را پیچیده تر کند.
قانون تعادل ظریف چین
برای چین، پیامدهای افزایش یوان بسیار پیچیده است. یک یوان قوی‌تر می‌تواند رقابت‌پذیری صادرات را که برای رشد چین حیاتی است، تضعیف کند. در همان زمان، مقامات چینی در تلاش برای تقویت اعتبار یوان به عنوان یک ارز جهانی و جلوگیری از نکول بدهی های خارج از کشور، مقداری تحمل نسبت به افزایش ارزش پول نشان دادند.
با این حال، همانطور که رویدادهای اخیر مانند سقوط 55 میلیارد دلاری سهام PDD Holdings نشان داد، بهبود اقتصادی چین همچنان شکننده است. پکن به دنبال افزایش تقاضای جمعیت است، اما چالش‌های خارجی، از جمله تنش‌های تجاری با ایالات متحده، اروپا و کانادا، به‌ویژه در بخش‌های استراتژیک مانند خودروهای برقی، همچنان وجود دارد.
چشم انداز ژئوپلیتیکی چشم انداز اقتصادی آسیا را پیچیده تر می کند. تنش های تجاری مداوم بین ایالات متحده و چین کاهش چندانی نداشته است و هریس و ترامپ مواضع سختی در قبال چین اتخاذ کرده اند. با نزدیک شدن به انتخابات ایالات متحده، انتظار می رود که لفاظی های ضد چین تشدید شود و به طور بالقوه منجر به سیاست های تجاری تهاجمی تر و جدایی اقتصادی بیشتر شود.
این پویایی های ژئوپلیتیکی بر اهمیت نظارت دقیق بر بازارهای ارز و سیاست های فدرال رزرو تاکید می کند. تغییر قابل توجه جریان سرمایه ناشی از کاهش نرخ بهره فدرال رزرو می تواند پیامدهای گسترده ای نه تنها برای آسیا، بلکه برای اقتصاد جهانی نیز داشته باشد.
در حالی که فدرال رزرو ایالات متحده اقدامات بعدی خود را انجام می دهد، آسیا بار دیگر در یک دوراهی قرار گرفته است و در برابر اثرات موج دار سیاست پولی ایالات متحده آسیب پذیر است. در حالی که چشم‌انداز کاهش نرخ‌ها تا حدودی از فشار دلار قوی تسکین می‌دهد، پتانسیل خروج سرمایه و نوسانات ارز بسیار زیاد است. اقدامات بانک‌های مرکزی، چه در ایالات متحده و چه در سراسر آسیا، برای تعیین اینکه آیا این دوره تسهیل پولی منجر به ثبات می‌شود یا جرقه موج جدیدی از آشفتگی مالی را می‌زند، حیاتی خواهد بود.
ماه های آینده برای ارزیابی چگونگی گسترش این پویایی حیاتی خواهد بود. اقتصادهای آسیایی که از بحران‌های گذشته درس گرفته‌اند، باید با دقت قدم بردارند و منافع دلار ضعیف‌تر را در برابر خطرات خروج سرمایه و نوسانات ارز متعادل کنند. مثل همیشه، تصمیمات فدرال رزرو نه تنها در واشنگتن، بلکه در پایتخت‌های سراسر آسیا که نرخ‌ها مثل همیشه بالا هستند، به دقت زیر نظر خواهند گرفت.