پهپاد مادی و فنی S-76 و پهپاد رزمی S-71

دفتر طراحی روسیه سوخوی در جریان نمایشگاه «ارتش 2024» دو مفهوم نوآورانه از هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد) را ارائه کرد که موجی را در جامعه دفاعی جهانی ایجاد کرد. این دو پهپاد یک پهپاد تدارکاتی مستقل با نام S-76 و یک پهپاد جنگی رادارگریز با نام S-71 هستند. در حالی که هر دوی این نوآوری ها نشان دهنده پیشرفت های قابل توجهی در فناوری پهپادها هستند، این اس-71 است که به دلیل پتانسیل آن برای تأثیرگذاری بر عملیات نظامی جاری، به ویژه در زمینه عملیات نظامی ویژه روسیه در اوکراین، توجه خاصی را به خود جلب کرده است.

S-71 فقط یک پهپاد دیگر نیست. یک پلت فرم پیچیده سلاح چند منظوره است که با در نظر گرفتن مخفی کاری، دقت و استقلال طراحی شده است. به گفته نمایندگان سوخو که با هفته هوانوردی صحبت کردند، وزارت دفاع روسیه (RuMoD) قبلاً برای تولید این پهپاد چراغ سبز نشان داده است که نشان دهنده اهمیت آن برای استراتژی نظامی روسیه است.

توسعه S-71 در سال 2019 آغاز شد، زمانی که سوخو موظف شد پهپادی بسازد که مشخصات مورد نیاز RuMoD را برآورده کند. این مشخصات بر نیاز به پلتفرمی که بتواند طیف وسیعی از ماموریت ها را از شناسایی گرفته تا عملیات ضربتی انجام دهد و در عین حال سطح مقطع راداری پایین (RCS) را برای فرار از دفاع دشمن داشته باشد، تاکید می کند. در طول این پروژه، مهندسان سوخوی چندین تنظیم حیاتی برای افزایش برد پهپاد و کاهش امضای راداری آن انجام دادند که منعکس کننده درس های آموخته شده از عملیات نظامی روسیه، به ویژه در اوکراین است.

پهپاد S-71 دارای طراحی بهینه شده برای پنهان کاری راداری است، با بدنه ذوزنقه ای که یادآور موشک بریتانیایی طوفان سایه است. بدنه آن شامل بال های تاشو و دم V شکل معکوس است که به مشاهده پذیری پایین آن کمک می کند. این پهپاد توسط TRDD-50، یک واحد فشرده اما قدرتمند که در موشک های کروز Kh-59M و Kh-101 روسیه نیز استفاده می شود، نیرو می گیرد. این موتور به S-71 اجازه می دهد تا به سرعت تقریبی 0.6 ماخ برسد و در ارتفاع 8000 متری کار کند. یکی از مهمترین جنبه های S-71 تطبیق پذیری آن است، با دو نوع مختلف که برای نقش های عملیاتی مختلف طراحی شده اند: S-71M “Monochrome” و S-71K “Carpet”.

نوع S-71K عمدتاً به عنوان یک موشک کروز هوا به سطح با قابلیت هدف گیری با دقت بالا عمل می کند. این موشک مجهز به یک سیستم کلاهک مدولار است که می تواند شامل بارهای خوشه ای، انفجاری شدید یا تجمعی باشد. سیستم هدایت S-71K احتمالاً دارای قابلیت‌های الکترواپتیکال یا نیمه فعال لیزری (SALH) است که به آن امکان می‌دهد با طیف وسیعی از اهداف با دقت بالا درگیر شود.

این نوع برای حمل و نقل خارجی یک هواپیمای حامل طراحی شده است که شامل سکوهایی مانند جنگنده رادارگریز Su-57 است. این واقعیت که از خارج حمل می شود نشان می دهد که S-71K بزرگتر و احتمالاً سنگین تر از همتای S-71M خود است و برای انجام ماموریت های مختلف به طراحی مدولار نیاز دارد.

نوع C-71M جایی است که قابلیت های پیشرفته پهپاد واقعاً می درخشد. بر خلاف S-71K، که عمدتا به عنوان یک موشک هدایت شونده کار می کند، S-71M برای عملیات خودران طراحی شده است. این می تواند به طور مستقل اهداف متحرک را با استفاده از مجموعه ای از حسگرهای الکترواپتیکی جستجو، شناسایی و درگیر کند. این حسگرها به S-71M اجازه می دهد تا عملیات شبانه روزی را انجام دهد و از تصویربرداری نوری و حرارتی برای مکان یابی و شناسایی اهداف استفاده کند.

S-71M می تواند با اپراتور در یک حلقه کار کند که امکان تصمیم گیری در زمان واقعی و تأیید هدف را فراهم می کند. با این حال، اگر پهپاد پیوند داده خود را از دست بدهد، می‌تواند بدون دخالت انسان به حالت کاملاً خودمختار تبدیل شود و ماموریت خود را بدون دخالت انسان انجام دهد. این قابلیت، S-71M را به یک پلت فرم فوق‌العاده انعطاف‌پذیر و انعطاف‌پذیر تبدیل می‌کند که می‌تواند با طیف وسیعی از سناریوهای جنگی سازگار شود.

با توجه به تصمیم RuMoD برای ادامه تولید، این احتمال وجود دارد که اس-71 در آینده نزدیک در اوکراین مستقر شود. معرفی چنین پهپاد مدرنی در درگیری می تواند عواقب قابل توجهی برای نیروهای روسیه و اوکراین داشته باشد.

یکی از مزیت های کلیدی S-71 طراحی پنهان کاری آن است که به آن اجازه می دهد در ارتفاعات بالا بدون اینکه به راحتی توسط سیستم های راداری دشمن شناسایی شود، عمل کند. این یک پیشرفت قابل توجه نسبت به موشک های کروز غیر رادارگریز مانند کالیبر 3M-14 روسیه است که برای جلوگیری از شناسایی باید در ارتفاعات پایین پرواز کنند. مشخصات پروازی در ارتفاع پایین موشک هایی مانند کالیبر به دلیل افزایش مصرف سوخت و نیاز به حرکت در مناطق سخت، برد آنها را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. در مقابل، رادار بودن اس-71 به آن اجازه می دهد تا برد خود را به حداکثر برساند و آن را به ابزاری برای حمله عمیق موثرتر تبدیل کند.

قابلیت هدف گیری و ضربه زدن مستقل

توانایی S-71M برای عملکرد مستقل یکی دیگر از تغییرات بازی است. این پهپاد مجهز به حسگرهای الکترواپتیکی پیشرفته می‌تواند به منطقه مورد نظر حرکت کند، اهداف متحرک را شناسایی و ردیابی کند و بدون تکیه بر ناوبری ماهواره‌ای (SATNAV) یا پیوند داده، با آنها درگیر شود. این استقلال از سیستم‌های هدایت خارجی، S-71M را در برابر تاکتیک‌های جنگ الکترونیک (EW) مانند پارازیت یا رهگیری سیگنال، که معمولاً در درگیری‌های مدرن استفاده می‌شود، بسیار مقاوم می‌کند.

این پتانسیل به ویژه در زمینه درگیری اوکراین، که در آن هر دو طرف از اقدامات گسترده EW استفاده می کنند، مرتبط است. توانایی S-71M برای عملکرد مستقل تضمین می کند که می تواند ماموریت خود را حتی در یک محیط الکترومغناطیسی بسیار مورد بحث به پایان برساند.

پهپاد S-71، به ویژه نوع S-71M، به طور موثر برد جنگنده های رادارگریز روسی مانند Su-57 را تا عمق خاک دشمن گسترش می دهد. این اجازه می دهد تا بدون به خطر انداختن جان خلبانان روسی، حملات با دقت بالا به اهداف با ارزش، مانند سیستم های دفاع هوایی اوکراین یا جت های جنگنده بازگشتی انجام شود. طراحی مدولار سیستم کلاهک و توانایی بازیابی و استفاده مجدد C-71M پس از اتمام ماموریت، کارایی اقتصادی آن را بیشتر می کند و آن را به یک دارایی ارزشمند برای عملیات نظامی طولانی مدت تبدیل می کند. طراحی و قابلیت های S-71 چندین سناریو احتمالی استقرار را ارائه می دهد که هر یک پیامدهای استراتژیک برای درگیری های جاری در اوکراین و فراتر از آن دارند.

یکی از امیدوارکننده ترین کاربردهای اس-71، سرکوب سیستم دفاع هوایی دشمن (SVA) است. نوع S-71K با کلاهک ماژولار و سیستم هدایت دقیق برای هدف قرار دادن و انهدام سامانه های دفاع هوایی پیشرفته مستقر در خط مقدم ایده آل است. با خنثی سازی این پدافند، اس-71 می تواند راه را برای حملات بعدی هواپیماهای سرنشین دار یا سایر پهپادها هموار کند و به طور قابل توجهی توان دفاعی دشمن را کاهش دهد.

برد افزایش یافته و قابلیت های هدف گیری خودران S-71M آن را برای حملات عمیق به اهداف ارزشمند واقع در پشت خطوط دشمن مناسب می کند. به عنوان مثال، این پهپاد می تواند برای هدف قرار دادن جت های جنگنده اوکراینی مانند F-16 استفاده شود، زیرا آنها پس از انجام ماموریت به پایگاه باز می گردند. طراحی پنهان S-71 به آن اجازه می دهد تا به این اهداف بدون شناسایی نزدیک شود و احتمال حمله موفق را افزایش دهد.

امکان استفاده از انواع S-71K و S-71M در یک حمله ازدحامی هماهنگ یکی دیگر از سناریوهای جذاب است. در چنین عملیاتی، هر دو گزینه می توانند به طور همزمان به سمت هدف شلیک شوند، به طوری که S-71M داده های هدف گیری بلادرنگ را در اختیار S-71K قرار می دهد. چنین رویکردی نه تنها اثربخشی حمله را افزایش می دهد، بلکه پاسخ دفاعی دشمن را نیز پیچیده می کند، زیرا او باید با چندین تهدید همزمان مقابله کند.

تصمیم سوخو برای تولید مستقل سیستم های کنترل و هدایت اس-71 یک حرکت استراتژیک مهم به ویژه در شرایط ژئوپلیتیک فعلی است. سوخو با تکیه بر قطعات تولید داخل، از جمله ریزپردازنده ها و سایر نیمه هادی ها، تضمین می کند که S-71 در برابر اختلالات زنجیره تامین ناشی از تحریم های بین المللی یا محدودیت های صادراتی آسیب پذیر نخواهد بود. این خوداتکایی برای ادامه تولید و استقرار پهپادها در یک محیط تنش ژئوپلیتیکی دائمی حیاتی است.

معرفی پهپاد S-71 نشان دهنده پیشرفت قابل توجهی در فن آوری جنگ بدون سرنشین است و ممکن است بر استراتژی های نظامی فراتر از درگیری فعلی در اوکراین تأثیر بگذارد. ترکیبی از پنهان‌کاری، خودمختاری و تطبیق‌پذیری این پهپاد، آن را به ابزاری قدرتمند برای هر نیروی نظامی تبدیل می‌کند و استقرار آن احتمالاً باعث پیشرفت‌های مشابه در سایر کشورها خواهد شد.

ناتو و ارتش غرب

کشف S-71 احتمالاً باعث ارزیابی مجدد استراتژی‌های دفاع هوایی و پهپادهای فعلی در ناتو و سایر نیروهای مسلح غرب می‌شود. قابلیت‌های پیشرفته این پهپاد، به‌ویژه سامانه‌های هدف‌گیری رادارگریز و خودکار آن، چالش جدیدی را برای شبکه‌های پدافند هوایی موجود ایجاد می‌کند. ارتش های غربی ممکن است نیاز به تسریع توسعه فناوری های ضد پهپاد و بهبود توانایی خود برای شناسایی و رهگیری تهدیدات مخفیانه و خود مختار داشته باشند.

S-71 احتمالاً بر نسل بعدی پهپادهای توسعه یافته توسط کشورهای دیگر تأثیر می گذارد، به ویژه از نظر رادارگری، ماژولار بودن و قابلیت های خودمختار. کشورهای دارای برنامه های پیشرفته هواپیماهای بدون سرنشین، مانند ایالات متحده، چین و اسرائیل، ممکن است ویژگی های مشابهی را در طراحی های آینده خود بگنجانند تا مزیت رقابتی خود را حفظ کنند.

ارائه پهپاد S-71 توسط روسیه در ارتش 2024 نقطه عطف مهمی در تکامل سیستم های جنگی بدون سرنشین است. S-71 با رادارگریز پیشرفته، قابلیت های هدف گیری خودران و طراحی مدولار، در آستانه تبدیل شدن به یک دارایی کلیدی در زرادخانه نظامی روسیه است. موقعیت احتمالی آن در اوکراین می تواند پیامدهای جدی برای درگیری داشته باشد و به طور بالقوه توازن قدرت را در میدان نبرد تغییر دهد.

همانطور که چشم انداز نظامی جهانی در حال تکامل است، S-71 گواهی بر اهمیت روزافزون پهپادها در جنگ های مدرن است. توسعه و استقرار چنین سیستم هایی احتمالاً آینده استراتژی نظامی را نه تنها در روسیه، بلکه در سراسر جهان تعیین خواهد کرد.